Zespół ds. bezpieczeństwa narodowego powołany przez Rafała Trzaskowskiego jest tworem pozbawionym sensu (z całym szacunkiem do osób, które dały się obsadzić w tej roli), skierowanym w stu procentach pod „publiczkę” i wykorzystany jako narzędzie kampanii wyborczej.
Podstawową kwestią jest to, że istnieją już takie organy państwowe jak Biuro Bezpieczeństwa Narodowego, służby jak Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Służba Kontrwywiadu Wojskowego etc. które całe swoje istnienie opierają o ocenę zagrożeń dla bezpieczeństwa państwa, robią to profesjonalnie w oparciu o „najświeższe” informacje niejawne oraz mają dostęp do sieci informacyjnych innych służb, z którymi współpracują.
Warto też wspomnieć o Ministerstwie Obrony Narodowej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji, które kierują kolejno wojskiem i służbami porządkowymi. W samym Sztabie Generalnym Wojska Polskiego zasiadają specjaliści od każdej dziedziny wojskowości, a pod MON podlegają również uczelnie wojskowe, gdzie roi się od doktorów i profesorów, gotowych podzielić się wiedzą przy jakichkolwiek konsultacjach albo jako doradców w administracji prezydenckiej.
Pan Rafał Trzaskowski powinien raczej zaapelować, aby Rada Ministrów współpracowała z Prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie bezpieczeństwa i obronności państwa, bo póki, co 18 lutego 2025 r. w porządku obrad Rady Ministrów znalazł się projekt ustawy o zmianie ustawy o Radzie Ministrów oraz niektórych innych ustaw (UD130), którego wnioskodawcą jest Minister – Członek Rady Ministrów Maciej Berek, a jedną ze zmian jest wyeliminowanie przedstawiciela Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z posiedzeń stałego komitetu, komitetu Rady Ministrów oraz Rady Ministrów, na którym rozpatrywane są sprawy dotyczące bezpieczeństwa i obronności państwa.
24 lutego 2025 r. Prezydent RP Andrzej Duda także zauważył, że „kwestie, które są związane z bezpieczeństwem Polski muszą być realizowane wspólnie, ponad politycznymi sporami”. Dlatego zaapelował do rządu o rezygnację z planowanych zmian, które umożliwiałyby eliminowanie przedstawicieli Prezydenta RP z udziału w posiedzeniach komitetów Rady Ministrów.
